Tot slot

dinsdag 15 mei 2012

Tot slot

Het zit erop. Straks stap ik in de vlieger naar huis. Vanuit een land met oneindig veel ruimte naar het benauwde Nederland, waar iedereen op elkaars lip zit. Dat is natuurlijk een fraai beeld en het klinkt aardig zo aan het eind van een verhaal, maar er klopt niks van. 85 procent van de Australiërs, zo'n 19 millioen mensen woont in steden aan de kust. Ze wonen daar misschien iets ruimer dan wij in Nederland, maar ze zitten evengoed met z'n allen op een kluitje. Meer nog. Australië heeft 4 steden die flink groter zijn dan Amsterdam, onze grootste stad. Maar goed, ik heb veel gezien en veel geleerd en weet nu bijvoorbeeld dat ik niet meer door Australië hoef te reizen. Ik heb het land gezien. Ik weet waar het mooi is en waar het saai is en vooral waar de interessante gebieden zijn met lekker weer om eventueel de Nederlandse wintermaanden door te brengen. Of ik dat ook doe valt nog te bezien. Australië blijkt namelijk een duur land te zijn geworden. De kosten van levensonderhoud zijn hoger dan in Nederland, niet in het minst als gevolg van de koers van de Australische dollar, die als gevolg van de mining boom gexplodeerd is. En nu onze regering na het dumpen van Gekke Geertje razendsnel met nieuwe partners een begroting in elkaar gezet heeft, lijkt het erop dat ik een van de financiële slachtoffers van al die daadkracht ga worden. Ik mag nu waarschijnlijk pas op m'n 66^e met pensioen, hetgeen betekent dat ik een jaar langer met mijn spaarcentjes moet doen. Dat hakt er stevig in. Even afwachten maar wat de verkiezingen brengen.

Australië mag dan een duur land geworden zijn: de kosten van levensonderhoud in Nieuw-Zeeland zijn gelijk of lager dan die in Nederland. Maar Nieuw-Zeeland wint niet alleen daarom van Australië in de strijd om de 'Van Dijke Cup' voor fijne landen. Nieuw-Zeeland heeft een geweldige natuur, een hanteerbaar formaat, een klimaat waarbij de Hollander zich prima thuis voelt en als je de sandflies even vergeet bijna geen bijtende en stekende beestjes. Ik was en blijf daarom een enthousiast Nieuw-Zeeland fan. Australië, ach, dat is ook leuk.

Maar goed. Het zit erop. Ik heb in 4 maanden 20000 km afgelegd in 4 verschillende autos. En al die kilometers aan de verkeerde kant van de weg. Geeneen keer per ongeluk aan de goede kant gaan rijden. Ik ben trots op mezelf. Ik heb in de 132 nachten dat ik weg was in 63 verschillende bedden geslapen en op een enkele uitzondering na heel erg goed. Het wordt tijd mijn eigen bed weer eens op te zoeken. Eerst echter nog even in het 64^e bed, de vliegtuigstoel van Emirates Airlines.

zondag 6 mei 2012

Rond!

De cirkel is rond! Ik heb mijn rondje Australië afgemaakt. Meer dan dat zelfs. Ik ben nu weer zo'n 100 km ten zuiden van mijn vertrekplaats Brisbane, en wel in Coolangatta, een kustplaats aan het zuideinde van de Gold Coast, Australiës vakantieparadijs nummer 1. Coolangatta beviel me toen ik er op 8 februari passeerde en ik heb daarom besloten hier een paar dagen door te brengen. Ik zit 5 dagen in een vakantieappartement met alles erop en eraan. Vanaf mijn balkon kan ik, als ik me flink uitrek tussen twee gebouwen door een heel klein stukje zee zien. Het appartementencomplex ligt op Tweed Heads, een heuvel die in zee steekt en van waaraf je prachtige uitzichten hebt over de fraaie surfstranden aan weerszijden. Bij helder weer zijn in de verte de hoge gebouwen van Surfers Paradise, Australiës eigen Benidorm te zien. Dat is een fraai gezicht, zeker als er golfslag is en op de voorgrond letterlijk honderden surfers in zee op een goede wave wachten. De gemiddelde hoogste dagtemperatuur is hier in mei 23 graden, perfect dus en 's-nachts wordt het zo'n 14 graden. Er valt wel behoorlijk wat regen, maar dat is goed voor het gras. Lekker uitrusten en ochtend en avondstrandwandelingen maken. De auto zo veel mogelijk laten staan. Ik heb wel genoeg kilometers gemaakt.